Witam serdecznie na moim blogu :)
Pomysł na pisanie tak naprawdę towarzyszył mi od lat. Od dzieciństwa wyobrażałam sobie jakby to było zostać znaną pisarką ;) Zawsze miałam bujną wyobraźnię, lubiłam wymyślać historie, spisywać swoje myśli, a nawet pisać wiersze. W międzyczasie oczywiście jako dziecko miałam jeszcze wiele innych pomysłów: dentysta, okulista, pediatra, piosenkarka, nauczyciel wychowania przedszkolnego. Niestety jak to często się dzieje, życie nas weryfikuje. Może inaczej, nie dajemy nierzadko sobie szansy na to, by robić to co lubimy i to co przynosi nam ogromną radość. Nie zdajemy się na swoją intuicję, tylko podążamy za tłumem, bo tak jest lepiej, tak będzie praktycznie, z tego będą normalne pieniądze. Tak też było ze mną, szkoła podstawowa - świadectwa zawsze z czerwonym paskiem, gimnazjum - tak samo bardzo dobre oceny, a potem liceum - wybrałam najlepsze w mieście aby mieć szansę pójść później w kierunku w jakim będę chciała. Tylko, że mając wtedy te 19 lat nie miałam pojęcia co chcę robić w życiu, a przynajmniej tak mi się wtedy wydawało. Po czasie dostrzegam, że miałam kilka bardzo dobrych pomysłów lecz ich nie zrealizowałam.
Dlaczego tak się stało? To bardzo dobre pytanie. Myślę, że dopiero teraz mając prawie 30 lat, jestem w stanie tak szczerze sobie na to odpowiedzieć, ale o tym później.
Moja próba pójścia w dziedzinę medyczną właściwie miała miejsce dwukrotnie. Dzisiaj opowiem o pierwszej próbie pójścia w tę stronę. Tuż po liceum nie poszłam na studia (może za jakiś czas opowiem dlaczego tak się stało), a wybrałam szkołę policealną na kierunku technik masażysta. Było to ciekawe doświadczenie, jednak po pół roku przerwałam edukację ponieważ stwierdziłam, że to nie jest kierunek dla mnie. Tak naprawdę oprócz tego poczucia były jeszcze dwa inne powody, a może nawet jeden główny czyli lęk. Nazwa blogu nasunęła mi się w ciągu kilku minut jak poczułam, że to jest właśnie ten moment aby utworzyć coś swojego, aby dać cząstkę siebie innym ludziom, bo może właśnie w ten sposób będę w stanie komuś pomóc. Po zakończonej w tym roku psychoterapii uświadomiłam sobie jak lęk dominował dużą część mojego życia i dlatego właśnie powstał Świat według lęku..
Lęk to mój życiowy towarzysz, którego nie mogę się pozbyć odkąd pamiętam.
OdpowiedzUsuń